Her Müslüman'in iki temel görevi vardir. Birincisi sudur: Her Müslüman dinini en dogru kaynaktan ögrenecek ve ögrendigi bu dini en temiz ve en duru sekilde hayata tatbik edecek.
Yani inandigini yasayacak. Zira inandigini yasayamazsa, bir müddet sonra yasadigina inanmaya baslayacak.
Müslüman'in ikinci görevi ise inandigini etrafa yaymaya, yani teblig etmeye gayret etmesidir. Sadece kendi nefsiyle yetinen, dinini elinden geldigi kadarinca yasamaya çabalayan Müslüman, görevini yerine getirmis olmaz. Dini teblig ise sadece belli bir meslek erbabinin isi degildir. Bu din sadece din adamlarinin, hoca veya ilahiyatçilarin dini degildir. Inanan her müminin dinidir.
O halde her müminin; dini anlatmasi, yaymasi, teblig
etmesi, tesvik etmesi asli görevidir. Bu dini bir sorumluluktur ayni zamanda.
Hz. Peygamber (s.a.v.) bu sorumlulugu söyle formüle ediyor:
"Içinizden biriniz kabul edilemez bir kötülük görürse onu eliyle düzeltsin. Buna gücü yetmiyorsa diliyle düzeltsin, buna da gücü yetmiyorsa kalbiyle bu çirkinligi reddetsin ki bu son durus, imani en zayif olanin durusudur." (Müslim, iman, 78)
Bu hadis, su ayete isarettir: "Sizden hayra çagiran, iyiligi emredip kötülügü men eden bir topluluk bulunsun." (Âli Imran, 104)
Bu ayet ve hadis, dini teblig ve anlatmak için kalemi, sözel anlatimi, vaaz, irsad, teblig, tesvik gibi her türlü mesru yöntemi dini teblig ve irsad etmek için kullanmamiz gerektigini bize emrediyor.
Dini sevdirerek, dine yönlendirerek, tesvik ederek insanlari bilgilendirmek ve aydinlatmak zorundayiz.
Bu köse yazisini asagidaki linke tiklayarak sesli bir sekilde dinleyebilirsiniz
Nihat Hatipoglu | Müslüman dava adamidir
Dava adami kimdir?
Dava adami kendini; riyasiz, kibirsiz, önyargisiz bir formda tatli dille, tesvik eden ve çizgisini zikzaklarla bozmadan dinine adayan kisidir. Dava adami güne göre pozisyon almaz. Ilkelidir. Imani ve davasi her seyin önündedir.
Kendini kitabina ve peygamberine adar. Beklentisi tesekkür
veya cennet degil, Allah'in rizasidir. Tehditten korkmaz. Tesvik de
beklemez. Yaptigini illaki anlatmaz. Hesabini Allah'a birakir. Davasina zarar vermez. Zarar görse bile. Kindar degildir. Affedicidir. Affederken de sahsi bir yatirim için degil, dini için affeder.
Dava adami dürüsttür. Haramdan kaçinir. Helali bile ihtiyaç kadarinca, nefsani sefaya dalmadan isler. Dini kendine yontmaz. Dinin sahibine göre kendini programlar.
Kalp kirmaz. Hasetle is yapmaz. Kendini her seye layik,
digerlerini itibarsiz görmez. Gün adami degildir, her günün adamidir.
Zor günde de, müreffeh günde de olmasi gereken yerdedir.
Dava adami kendisi gibi iman edenle bogusmaz. Kavga etmez. Zira kendisi gibi iman edenle bogusuyorsa bu mutlaka sahsi bir hirs, haset veya beklentiden dolayidir. Bu su demek degildir; kendisi gibi iman edenin her hatasini görmezden gelir. Hayir! Asla. Bilakis uygun bir dille, düzeltmek için, hatadaki kardesini kurtarmak için ona fisildar. Bunu yaparken de kardesini rencide etmez, yaralamaz.
Dava adami, düsmanina karsi hunharca davranmaz. Ona tövbe imkâni tanir. Iman etmesini, küfründe veya delaletinde devamina yegler. Su ayeti unutmaz: "Ey iman edenler! Allah yolunda savasa çiktiginiz zaman iyi anlayip dinleyin. Size selam verene, dünya hayatinin geçici menfaatine göz dikerek 'Sen mümin degilsin' demeyin." (Nisa, 94)
Dava adami namazini, orucunu, sadakasini, sadakatini, zekâtini,
merhametini esirgemeyendir. Kumardan, içkiden, yalandan dolandan, merhametsizlikten kaçinan adamdir. Dava adami Allah'a, kitabina ve peygamberine, onlarin emirlerine, 'Acaba, ama, fakat' gibi kaçamak cümlelerle bakmaz. Rabbül Âlemin ne buyurmussa, onu bas-göz üzerine kabul eden adamdir.
Üstadin deyimiyle zor günde, zor zamanda "Kim vardir?" diye soruldugunda
saga-sola bakmadan ben varim diyen insandir.
Nimet oldugunda ise -Hz. Ebu Bekir'in yaptigi gibigörünmeyen,
köseye çekilen adamdir.
Dava adami sesiyle, kalemiyle, parasiyla, ekmegiyle, imkâniyla, kisacasi etkili neyi varsa onunla dinine hizmet eden adamdir.
Dava adami gece namazini, gündüz zikrini, Kur'an kiraatini, Hz. Resul'e salatu selami esirgemeyen adamdir.
Dava adami rüzgâra göre pozisyon almaz.
Dava adaminin Rabb'e olan bagliligi mezara kadardir.
Dava adami ümidini, umudunu, gayretini yitirmeyen adamdir.
Dava adami tek Rabb'e teslim olandir. Sahte ilahlara, sahte gülücüklere, oyunlara, tezgâhlara, tuzaklara, aldatici tekliflere kapi aralamayan adamdir.
***
DUADA ELLER YUKARI KALDIRILMALI MI?
Hz. Peygamber (s.a.v.) dua ederken avuçlarini göge dogru açar, kollarini yukari kaldirirdi. Bazen koltuk altlari görünecek kadar kollarini kaldirirdi. Yüce Allah'tan bir sey istediginde avuçlarini göge kaldirirdi. Kötülük veya serden Allah'a sigindiginda ise avuçlarinin içini yere çevirirdi.
Ibn Abbas, Hz. Peygamber Efendimizin dua ederkenki halini söyle anlatiyor:
"Resulullah'i Arafat'ta gördüm. Dua ediyordu. Ellerini gögsünün üzerine koymus, yemek isterken dilenen fakir gibi Allah'a yalvariyordu." (Heysemi)
Hz. Aise ise peygamberimizin duasini söyle tanimliyor: "Efendimiz ellerini kaldirir ve öylece dua ederdi. Öyle uzun dua ederdi ki bazen ben yorulurdum."
Hallad, babasindan söyle naklederdi:
"Resulullah'i dua ederken izledim. Iki avuç içini yüzüne yaklastiriyordu. Yüzüne dogru kaldiriyordu. Hz. Peygamber dua ettikten sonra avuçlarinin içini yüzüne sürmeden kalkmazdi." (Ebu Davud, Tirmizi)
O, söyle buyurdu: "Allah'tan isterken avuç içinizle Allah'tan isteyin. Elinizin dis yüzüyle degil. Duayi bitirince de yüzünüze sürmeyi unutmayin." (Ebu Davud)
Bir hadiste söyle buyurulur: "Kul ellerini kaldirip dua ederse Allah onun avuçlarina diledigini koyar." (Taberani)
O halde duada elleri kaldirmak ve duadan sonra avuç içlerini yüze sürmek sünnettir.
***
HZ. EBU BEKIR:
KALBIMIZ KATILASTI
Kur'an-i Kerim dinlerken hüngür hüngür aglayan birini gördügünde Hz. Ebu Bekir söyle dedi: "Kalbimiz katilasmadan önce biz de böyle aglardik." Hz. Ebu Bekir gibi bir zirve insan "Kalbimiz katilasti" diyorsa varin siz gerisini düsünün.
***
BIR AYET
Andolsun, size içinizden öyle bir peygamber gelmistir ki sizin sikintiya ugramaniz ona agir gelir. Size çok düskündür. Müminlere karsi sefkat ve merhamet doludur.
Buna ragmen yüz çevirirlerse de ki, Allah bana yeter. O'ndan baska Tanri yoktur. Ben yalniz O'na güvenip dayanirim. O, büyük arsin sahibidir. (Tevbe, 128-129)
***
DUA
Peygamberimiz daraldiginda su duayi okurdu:
La ilahe illa Allah El-Azim El-Halim
La ilahe illa Allah Rabbül arsi'l Azim
La ilahe illa Allah Rabbu's- Semavati
Ve Rabbül ardi. Ve Rabbül Arsi'l-Kerim
Ibn Abbas söyle der: Hz. Peygamber sikintili bir hâl ve daralma esnasinda söyle dua ederdi:
"Büyük ve halim olan Allah'tan baska ilah yoktur. Yüce arsin sahibi Allah'tan baska ilah yoktur. Göklerin, yerin ve kiymetli arsin Rabbi olan Allah'tan baska ilah yoktur." (Buhari, Daavat, 35, Ebu Davud, salat, 367)