Yemenli bir delikanlý, adý Babasýyla hacca gider. Tavaftan sonra Mina'ya çýkar (Ýslam'dan önce de Mekke ve civarýndaki mekânlarda yaþayan Araplar Kâbe'ye hacc niyetiyle giderlerdi. Çýplak tavaf yapar ve alkýþ tutarlardý. Biz o dönemdeki hacca, cahiliye dönemi haccý deriz. Hz. Peygamber'le (s.a.v.) baþlayan döneme de Ýslam haccý deriz.)
Bundan sonrasýný, Haris'ten dinleyelim: Mina tepelerinden birinde birinin hacca gelenlere bir þeyler anlattýðýný gördüm. Bazýlarý dinlerken bazýlarý ise kendisine tepki gösteriyordu. Yanaþtým ne oluyor diye: Yüzü son derece güzel ve düzgün olan o kiþi Allah'ýn birliðine çaðýrýyor. Halkýn bir kýsmý ise O'na saldýrýyor veya onu hýrpalýyordu. Bu hal bütün bir gün devam etti. Nihayet akþam halk daðýldý. O kiþinin yüzü kanrevan içindeydi. Vücudunda ezikler vardý. Ben ona merakla bakarken, elinde su kabý ve bez olan bir genç kýz çýkageldi. Aðlayarak o kiþinin yüzündeki kanlarý silmeye baþladý. Aðlayan ve genç kýzý teskin eden o kiþi þöyle diyordu: "Korkma kýzým! Babana bir þey olmayacak. Allah babaný koruyacaktýr."
Ben merakla oradaki bir Mekkeliye sordum: "Kim bu adam? Bu kýz kim, ne oluyor?" Mekkeli þöyle dedi: Bu gördüðün yaralý kiþi Muhammed'dir. Bu genç kýz, kýzý Zeyneb'dir. Muhammed yeni bir dine çaðýrýyor insanlarý. Araplar da ona hakaret ediyor, onu tartaklýyor ve hýrpalýyorlar.
O'na baktým. Yüzünü temizleyince sudan biraz içti geri kalaný ile de abdest aldý. Ortalýk sakinleþince babama; Muhammed (s.a.v.) ile tanýþmak istiyorum. O'nunla sohbet edelim mi dedim. Babam olur dedi. Yanýna gittik. Selam verdik. Yüzümüze gülümsedi. Bize dinini anlat dedik. Putlarý kýrmakla, tek Allah'a imanla görevlendirildim dedi. Komþu hakkýndan bahsetti. Zulme karþý olduðundan, insan öldürmenin haram olduðundan bahsetti. Kuran okudu. O kadar etkilendik ki ben de babam da hemen Müslüman olduk.
Bize memleketinize dönün ve insanlarý Allah'a çaðýrýn dedi. O'ndan ayrýlmak zor geldi bize. Ama Yemen'e döndük. Yýllarca Yemen'de O'nun hasretiyle bekledim. O'nu bir daha görebilir miyim diye. O kadar etkilenmiþtim ki.
Nihayet Medine'ye hicret ettiðini duydum. Aradan 9 sene daha geçti. Hacca gideceðini duydum. Hemen hazýrlýðýmý yaptým. Deveme bindim. Mekke'ye yürüdüm. Mekke'ye gelince Arafat meydanýna çýktým. Oradaymýþ. Ona yanaþmaya çabaladým. O gün Arafat'ta 120 bin Müslüman vardý. Biraz yaþlanmýþ, þakaklarýna ak düþmüþtü. Yüzünün aydýnlýðý, yüzünün nuru, güzelliði üzerindeydi. Herkese tebessüm ediyordu. Biraz da olsa hasret gidermiþtim. Hacdan döndüm. Bir ay sonra birdenbire onun vefat haberi geldi. Çok aðladým. Doyamamýþtým. Þimdi mahþeri bekliyorum. Yeniden O'nu görebilmek için.
Haris daha sonra, Hz. Ebu Bekir zamanýnda Þam'a geçti. Orada, Merci Raht savaþýnda þehit olarak dünyaya veda etti. Rahmanýn rýzasý üzerinde olsun.